Carmen Luttikhuis ©

Hebben Twente, de Veluwe, Tanzania en Apeldoorn wat met elkaar gemeen? Voor mij op dit moment zeker! Over Twente en over Tanzania coördineer en schrijf ik een magazine van 100 pagina’s. Voor een locatie op de Veluwe schrijf ik een boek, ook 100 pagina’s. Voor een promotiecampagne Apeldoorn schrijf ik historische verhalen. Naast het meedenken over en bepalen van de inhoud en research, interviewen en schrijven, stuur ik redacteuren en columnisten aan, ik brief fotografen, ik houd de planning en de begroting scherp en ik zorg voor beide magazines voor een evenwichtige mix van human interest en informatieve artikelen, een spannend bladritme, blije betrokkenen en een goede samenwerking met de…

In opdracht van Apeldoorn Partners en Gemeente Apeldoorn schrijf ik voor verschillende toeristische locaties in Apeldoorn hun erfgoedverhaal. Ik duik in het verleden op zoek naar gebeurtenissen om de de geschiedenis van de plek, het pand of de omgeving te duiden. Ik heb gesprekken met betrokkenen, ik lees, lees en lees en leg verbanden. Soms ga ik een eeuw terug, soms vele eeuwen. Sommige verhalen hebben een koninklijk tintje, gerelateerd aan Paleis Het Loo, uit andere verhalen blijkt dat de allereerste boeren zich aan de rand van de Veluwe vestigden. Door het verleden te laten beleven krijgen een lokatie, maar ook de regio, en de mensen die er vroeger woonden,…

Ieder kwartaal verschijnt Zilver Magazine, een boeiend blad voor de Twentse senior waarvan ik hoofdredacteur en bladmanager ben. Superleuk om dat als geboren Tukker te doen. ‘Van welke Luttikhoes bin ie der een?’, werd mij vroeger vaak gevraagd. Er zijn tenslotte veel Luttikhuizen in en rondom Ootmarsum, de plaats waar ik geboren ben. Ik ben er een van Jan Luttikhuis, schoolmeester aan de Pastor Scheepersschool. Mijn vader groeide op aan het Marktplein, in café Luttikhuis, het café dat zijn grootouders in 1894 als herberg begonnen. De herberg, met aparte feestzaal, had, gelegen naast het huis van de dokter en de notaris, een prominente plek in het stadscentrum. Mijn vaders oma…

Een uurtje per week ben ik Kletsmaatje voor Het Begint met Taal: ik facetime met een Iraanse vrouw die drie jaar geleden met haar gezin naar Nederland kwam. Tijdens onze gesprekken help ik haar een beetje haar Nederlands verder te ontwikkelen. We praten over van alles: dagelijkse dingen, ervaringen, actualiteiten. Ik leer er ook van: over Iran, over geloof, over gerechten, over hoe het is om je familie achter te laten en over ‘alleenzaam’ zijn, zoals ze het noemt. Pas als ze vindt dat haar Nederlands goed genoeg is, durft ze nieuwe contacten te maken. Zover is ze nog niet vindt ze, maar alle beetjes helpen. Heb jij een uurtje…

Met deze opvallende boodschap vullen we, verspreid over Apeldoorn, samen met communicatiebureau Max.nl, in de eerste twee weken van september 75 mupi’s. Voedselbank Apeldoorn bestaat 15 jaar. Een jubileum waar we als voedselbank, waar ik bestuurslid ben, bij stilstaan, maar niet een jubileum dat we met slingers en taart vieren, omdat we liever zien dat voedselbanken helemaal niet nodig zijn. Onder de kop van de posters in kleine letters: ‘voor iedere Apeldoorner die het even nodig heeft.’ Voedselbank Apeldoorn heeft een winkelconcept. Cliënten kunnen wekelijks hun eigen boodschappen kiezen. Veel cliënten nemen daaraan voorafgaand even tijd voor een kop koffie in de wachtkamer. Een luisterend oor is altijd dichtbij. Hoe…

Voor mensen uit Twente zal de titel van de zomer-editie een glimlach geven: Tussen Dinkel en Regge komt uit de eerste regel van het Twents volkslied. ‘Er ligt tussen Dinkel en Regge een land, ons schone en nijvere Twente: Het land van de arbeid het land der natuur’. Dat Twente ons dierbaar is, dat we goed zorgen voor het Twentse landschap, dat we trots zijn om er te wonen of er opgegroeid zijn, is wat onze lezers aan elkaar bindt. In Zilver Magazine Zomer verhalen over Twentse kunst & cultuur, columns met overpeinzingen, foto’s van mooie plekjes, over rust, ruimte en noaberschap. Gemaakt door Tukkers, voor Tukkers. Trots om hoofdredacteur…